(똥장수/TTONG JANG SU/ตงจังซู) คือคนเก็บอุจจาระตามบ้านเรือนในสมัยก่อน
- Manage
- 17 ต.ค.
- ยาว 1 นาที
ในอดีตของเกาหลี สมัยที่ห้องน้ำยังไม่ทันสมัยเช่นทุกวันนี้ จึงมีอาชีพหนึ่งที่ทำหน้าที่เก็บและจัดการของเสียจากมนุษย์ คนที่ทำงานนี้ถูกเรียกว่า “똥장수” (ตงจังซู) พวกเขาจะเดินไปตามบ้านต่าง ๆ เพื่อเก็บของเสียใส่ถังใหญ่ เนื่องจากในยุคนั้นสุขาภิบาลยังไม่ดีนัก อาชีพนี้จึงมีความสำคัญมาก แม้งานจะมีกลิ่นเหม็นและลำบาก แต่พวกเขาคือผู้ที่ช่วยรักษาความสะอาดของหมู่บ้านให้คงอยู่
คนเก็บของเสียเหล่านี้มักเริ่มทำงานตั้งแต่เช้าตรู่ ก่อนที่ผู้คนจะเริ่มออกมาทำกิจกรรมในชีวิตประจำวัน พวกเขาจะทำความสะอาดห้องน้ำและขนของเสียออกไป ของเสียเหล่านี้ถูกเรียกว่า “ปุ๋ยขี้คน” ซึ่งถือว่าเป็นปุ๋ยชั้นดีสำหรับการเพาะปลูก พวกเขานำของเสียไปขายให้กับชาวนาในชนบท ดังนั้น อาชีพนี้จึงทำหน้าที่เชื่อมโยงระหว่างเมืองกับชนบทได้อย่างสำคัญ
똥장수 (ตงจังซู) มักใช้แคร่ไม้หรือเกวียนเล็ก ๆ เพื่อขนของเสีย ในเมืองซึ่งมีตรอกซอกซอยแคบและทางลาดชัน งานนี้จึงยากลำบากมาก โดยเฉพาะในฤดูร้อนที่กลิ่นและแมลงมากขึ้น แต่คนเหล่านี้ต้องทำเพื่อเลี้ยงชีพ แม้จะเป็นงานที่สกปรกและเหน็ดเหนื่อย พวกเขาก็ทำด้วยความอดทนและมีส่วนช่วยให้สังคมดำรงอยู่ได้อย่างมั่นคง
ในสมัยนั้น ผู้คนจำนวนมากมองว่าอาชีพ 똥장수 (ตงจังซู) เป็นอาชีพต่ำ เพราะเป็นงานที่มีกลิ่นและยุ่งยาก แต่สำหรับชาวนาแล้ว พวกเขาคือผู้มีพระคุณ เพราะจัดหาปุ๋ยที่จำเป็นต่อการเพาะปลูกให้ ในบางหมู่บ้าน เมื่อ 똥장수 (ตงจังซู) มาถึง ผู้คนจะต้อนรับอย่างอบอุ่นและแบ่งอาหารให้ เพราะพวกเขารู้ดีว่าทุกอาชีพมีคุณค่า แม้จะดูต่ำต้อยในสายตาคนอื่นก็ตาม
เมื่อเกาหลีเริ่มพัฒนาเป็นเมืองมากขึ้น และมีการใช้ห้องน้ำระบบชักโครก อาชีพ 똥장수 (ตงจังซู) จึงค่อย ๆ หายไป การมีถังบำบัดน้ำเสียและระบบบำบัดน้ำเสียสาธารณะ ทำให้ไม่ต้องเก็บของเสียด้วยมืออีกต่อไป สิ่งนี้หมายถึงระดับสุขาภิบาลของสังคมดีขึ้น แต่ก็ทำให้อาชีพเก่าแก่ที่ดำรงมานานหลายร้อยปีค่อย ๆ เลือนหายไปจากประวัติศาสตร์
ปัจจุบัน เมื่อพูดถึง 똥장수 (ตงจังซู) หลายคนอาจนึกถึงภาพลักษณ์ที่สกปรกหรือไม่น่าดู แต่แท้จริงแล้วพวกเขาคือผู้ที่มีบทบาทสำคัญในการรักษาความสะอาดของเมืองและช่วยเกษตรกรในยุคนั้น ในช่วงเวลาที่แนวคิดเรื่องสิ่งแวดล้อมและสุขอนามัยยังไม่พัฒนา ความพยายามของพวกเขาคือสะพานที่เชื่อมระหว่างชีวิตคนเมืองกับชนบท อาชีพ 똥장수(ตงจังซู) จึงไม่ใช่อดีตที่น่าอาย แต่เป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์การพัฒนามนุษย์และสิ่งแวดล้อมอย่างแท้จริง